Münevversen mahallede tektin Münevver geçtin mi sokaktan şöyle salınarak erkeklerden önce kadınlar bakardı bir artist gibi yürürdün, ince endamınla saçlarını sallardın farkettirmeden öyle ağır satardın gülümsemeni bir kaşın hafif kalkık havaya selâmlardın eski Ankara evlerinden birinde otururdunuz bir sevgiilin vardı, geçerdi evin önünden baban yakalayıp dövmekten beter etmiş senin gibi değil biraz hantaldı bütün sarışınlığını doldururdu odana her bakmasıyla pencerenden aşk yerinden oynardı yüreğin düşlerinin resmini çizerdin kâğıtlara sandalda aşık, bir kız ve oğlan birbirine göle düşerdi sevgiyle öpüşen gölgeleri sen bu sokaktan taştın Münevver bizler figürandık senin yanında en vamp artistlere taş çatlatırdın bulunduğun ortamda sen konuşurdun ve öyle kanun gibiydi sözlerin yine de otururduk birlikte evin yer minderlerinde kırpık gözlerinle gülerdin bir pula satardın hayatı sevdiğinle olmadı. başka bir adamla evlendin borç harç sıkıntı derken yürümedi evlilik ne kadar yaşadın bilmem özgürlüğün tadını bu kez daha genç bir adamla evlendin bir oğlun daha oldu döndün eski mahallene o mahallenin çivileri çoktan oynamıştı yerinden ne eski kızlar ne eski oğlanlar vardı öyle üzgün gezindin geçmişinde şu duvar dibinde dövmeye çalışmıştı baban rahmetli, sevdiğini ne çok otururdunuz büyük camii duvarında ne dedikodular yapılırdı şu apartman olan yerin önceki avlusunda halâ kulağında sokaktaki kızların kahkaha sesleri senin sesin de eskisi gibi çıkmıyor bir kaşın inmiş yere sitem ettin beni gördüğünde ne o beni tanımadın mı diye çok değişmişsin dedim Münevver kilo almışsın belki o yüzden tanımadım yalandı seni tanıdım Münevver sen hiç böyle değildin çok uzaklarda kalmış o eski tanıdığım başı daima yukarda artist kız! 19. 7. 2013 Nazik Gülünay |
kadın hikayeleri ve toplumun hikayeleri....
kutlarım yüreğini...