Anlama Alkış
koridorlarım karanlık
sahipsiz bir korkuya yakalanıyorum adımlarının gölgesiyle avunmayı bıraktım yıldızlarla zamana ihanet etmekten hiçbir şeye başımı kaldıramıyorum sense başka bir göksün başka bir mevzu tanrının düşünde ki yeryüzüne bulaşmıyorum... kesmiyor sensiz bir doğa bir çalı bir çoban ezgisi taş yalnızlığı hatta anla beni köpüklü eğlencelerde heder edemem sana sakladığım denizlerimi ölsem de bu böyle süresiz ertelenmişliğim kalmasam da yankısında tozun dikenin rüzgarda bıraktığının çocuğun uykuda heder edemem anlamımı anlamımı alkışlıyorum heder olmadığı için anlamınsız... kağan işçen... |
çok güzeldi.