Yurdu Ömrün
doğar somun kokulu bir gün alasında
gülüşün içime sonu doğuşundan belli güzelliğinle akar da ömür bu hız göz açıp kapanıncaya ondan... hayata bu sarılmak ondan dört koldan kesik damarlar gibi sızlar adımlarım ırağına... kaçınılmazlığına tereddütsüz sığınır adımlarım sonsuzluğun zaman ağbilik yapsın diye intiharına kaderin adı sensizlik olur ayrılığın... iki arada bir derede kalmaktır ölümse ve aşkla biter şaşkınlık anlamı kendine gelir ömrün ömrün yurdu bakışlarında sürgünüm kendime... kağan işçen... |
en ehilleştireni belki de.