Aşk sürdün tenime...Çok güzel bir başlık olmuş şiire. Keşke o şiirin başlığındaki "Can" sözcüğü olmasaydı diyorum. Çünkü "Aşk sürdün tenime" daha bir müzikal, daha bir ritmik ve kulağa hoş gelen ifade oluyor. Ya da bana öyle geliyor.. :) Öz olarak sevdim başlığı...

Şiirlerde şairin anlattığı temanın dışında; okurun da kendini bulduğu, kendinden parçalar hissettiği bölümler vardır hep. İşte bu şiirde çok kişi kendinden çok şey bulmuştur bence; ama en çok da şair olarak siz duygularınızı coşturup akıtmışsınız Akdeniz'in maviliklerine. Öyle ki; Akdeniz bence duygu taarruzuna uğramış mısralarınızla... O derece derin...

Daha önceden bildiğim şiirlerinizde Akdeniz sevdasının hükmü vardır genelde. Aşk Akdeniz'dedir, mutluluk Akdeniz'dedir; hatta acılar ve hüzün de Akdeniz'dedir. Toroslar duyguların doğal sınırıdır adeta mısralarınızda...

Bilhassa şiirin 3. bölümündeki sorgularla duyguların zirve yaptığını görüyoruz; ilk iki bölümdeki hafiften tırmanışlar sonrasında. Çok güzel anlatımı Akdeniz'in meltemi gibi çekebiliyoruz.

Bu şiirinizdeki "Akdeniz", bir başka Akdeniz sanki... Diğer şiirlerinizdeki Akdeniz'den farklı bir başka güzel, bir başka özel... Ya da bana öyle geldi...

İmgeler konusunda da eskiye oranla çokça mesafe aldığınız hemen fark ediliyor. Okuru sıkmayan, zihinleri bulandırmayan, bilmece olmayan imgeler kullanmışsınız...

Ve final.... Muhatabına ya da hayaldekine verilecek en güzel hediye gizli bitişte...

Yorumu da söylemeden geçemeyeceğim. Ses tonunuz yine çok güzel... Vurgular her zamankinden daha çalışılmış... Sanırım bilgisayardan kaynaklı hafif bir parazit...

Bu şiiri sevdim... Akdeniz'in tatlı esintisini, maviliklerini hissetmemek mümkün değildi okurken ve dinlerken...

Nice güzel şiirlere... Yazılara hatta...

Kutlarım...

''Rüyalarımdan düşüversen yastığıma...''

İlginç!...
İlk kez, hayaller ile hayatın realitesi arasında bu kadar ahenkli bir bağ, bir köprü kuruluşuna şahit oluyorum.
Hazar Denizi'nin yorgun ve dingin suları üzerinden inişe geçen akşam güneşinin güzelliği, okuduğum bu mahzun cümle ile birleşince,
yalnızlığımın acısı tavan yaptı, bakışlarım kitlenip kaldı yorgun şehrin ufuklarında gezinen alçak ve çıplak tepelerin gri sevimsizliğine.
Bu şiir,
bu sıcak temmuz günü nihayetinde,
yüreğimize yağdı acı acı, buruk buruk...

''Dokunmadan sevebilir misin yorgun yüreğimi?''

Sevdanın, kara sevdanın dermansız hastalığına yakalanan gönüller, nasıl da ürkek, nasıl da narin, nasıl da mazlum oluyorlar.
Bu cümle işte bu durumun ifadesi aslında.
Bir çekingenliğin, bir tereddüdün fotoğrafı bu...

Ardından da, bir sessiz yakarış, bir çaresiz feryat var.
Ak Deniz ol, yaralı gönlümün derinlerine ak derinlerinden diyor gönül...
Ne güzel bir ifade...
''Derinlerinden derinlerime akmak!...''

''Ah! Uğruna binlerce şiirler yazdığım;
Gözlerinin derinliklerinde,
Gülüşlerinde doru bir kısrak mı gizlidir?
Yoksa meleklerin masumiyeti mi?''

Aşk nankör zanaat.
Nasıl da çaresizliklere, tereddütlere sürüklüyor seven gönülleri.
Sevdiğin gözünde soru işaretleri ile gezinmek ne çok acı gelir insana kim bilir.
Orada bir meleğin masumiyetini aramak, bulmayı ummak,,,
Ne demeli?
Aşk zor zanaat dedik ya!...

Güzel bir şiir.
Yorgun ve yalnız akşam üstümüze yoldaş oldu.
Emeğinize, gönlünüze sağlık.

Not: Unutmuşum yine.

Güzel sunumunuz ve sayfanızı süsleyen fotoğraf, sayfa rengi ve yapısı, hepsi harikaydı.

Bir tutam hayat tarafından 7/4/2013 7:20:23 PM zamanında düzenlenmiştir.

Aşka dair yine güzel, yine içten, yine naif bir şiir gelmiş kaleminizden...
Duyguların böylesine etkili biçimde betimlenmesi okuyanı ve dinleyeni de etkiliyor tabii ki...
Kutluyorum kaleminizi ve yüreğinizi...
Selam ve saygı ile esenlikler dilerim...