Annesizliğimin kaçıncı günü,
Bir zaman diliminde kaybolmuş
Gözlerimde biriken yaşlar
Siyah Geceye doğru akar
Sessiz bir melodi gibi yankılanır kulaklarımda
“Kara Gözlü Kuzum”diyişin

Sonra gözlerim uzaklara dalar
Anılar sayfa sayfa açar perdelerini
“Gözlerindeki hüznü sevmiyorum kuzumm”
Deyişinin üstünden
Sanki üç yıl değil üç asır geçmiş gibidir
Bende bende
Senin sesin olmayan dünyayı görmeyi sevmiyorum anne

Bir yerlerden yankılanır
Seninle oynadığımız evcilik oyunlarında ki
Çocuk kahkahalarımın yankısı
Minicik fincanla yine kahve koydum sana anne
Gelip misafir olur musun bu gece düşlerime

Küçük ellerim, boşluğa uzanır,
Bir dizi hikâye yarım kaldı
Sensizliğin seherinde okuduğum dualara
Gözyaşlarım eşlik eder

Bazen rüzgar
Bazen yıldız yıldız gözlerinin düştüğü gölgelerde
Ben sensizlikle büyüdüm anne
Ve yalnızlık terbiye etti yüreğimi
Ellerin değil artık saçlarımı okşayan
Şimdi yalnızlığımı okşayan soğuk.

Her yeni gün, kalbimde bir yara
Bir çiçek açılır belirsizlikte
Senin sevdiğin papatyaları
Ellerimle kabrine diktiğim gün
Yüzümde bir gülümseme,
Ama içimde bir hüzün saklı
Gözyaşlarımla suladım ben toprağını yine anne

Annesizliğimin kaçıncı günü,
Sayılar anlamını kaybetti,
Düşlerimde bir yudum sıcaklık,
Her nefeste, her düşüncede sen varsın.

Günlerden 25 Eylül
Saat hala 16:59

sevgili seçki kurulu ve değerli edebiyat ailem ahde vefalı yüreğinize teşekkür ederim.