Kadınsan, sus dediler, Gözlerinde bir okyanus derinliği, Dalgaları, sessizliğin, Kırık dökük bir sandığın içinde saklı, Hüzünlerin, sırların, çiğnenmiş hayallerin.
Karanlık bir sokakta, Ay ışığına hapsolmuş bir gölge, İçinde sakladığın çiçekler, Küllerinden doğacak bir bahar, Kapatılmış pencere kenarlarında solgun.
Susma, dedim, Kelimelerin rüzgarı, Yüreğindeki fırtınayı serbest bırakmalı, Bir kuşun kanat çırpışı gibi, Hapisteki sesler özgürlüğe koşmalı.
Bir çiçek açmadan önce, Köklerini beslemeli derinlerden, Gözyaşların bir deniz, Her damla, bir çağlayandan süzülen, Yüreğini yaralayan, ama yeniden yeşerten.
Susma, kadın, Her sessizlikte bir yangın, Her cümlede bir dağ, Dağların tepesinden bakarken, Kendi gölgenle yüzleşmeyi öğrenmelisin.
Zamanın rüzgarında savrulurken, Ağaçların bile fısıldadığı sırları, Unutma, sen bir ormansın, Köklerinle birlikte, Bir şarkı olmalı dudaklarından dökülen.
Bırak suskunluğun kırılmayı, Ve tüm baharlar bir araya gelsin, Her sesi, bir çığlıkla, Yüreğinde yankılanan bir melodi, Susma, çünkü senin sözlerin, Bu evrenin en derin melankolisi.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Susma Sen Kadın şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Susma Sen Kadın şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Bu şiiri yazan ellerinize sağlık.
Kutlar,selamlarımı sunarım.