Sen tanıdığını sandığın kişinin Ruh perdesini aralarken Ben sana uzak diyarların Okunmamış masallarını anlatabilirim
Tanıdığın Andığın kişi değil diye Yüreğine oturan güvercine seslenirsin Her kanat çırptığında Acabalar yemler yüreğinde Her gaga darbesi Seni benden alırcasına acıtır
Ben sandığım kişiye Türküler tüttürürüm Buram buram hasret kokan Gecenin koynunda Gözlerine sarılırım amansız bir dert gibi Tutarım ellerini yorgan yaparım acılara
Direnmek züldür işte o anlarda Kirpik kaşa emanet etmez düşlerini Saatler geçmez Dualar yetmez Rabbe açılan eller inan geri çevrilmez
Kurdum yüreğinle yüreğime geleceğin O ana tüm saatleri Şimdi saat kaç biliyor musun sevgili Sensiz akrep yelkovana küsmüş Geçmiyor işte geçmiyor Şu zıkkımın kökü!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Zıkkımın Kökü şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Zıkkımın Kökü şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.