o kendini biliyor ...Şuleler yakarken...




giyotin kesiğindeydi meraklanışın künyesi
hayali ezberden sızdıran iyileşmenin fünyesiydik
sevmeye kesik, iyilerle iyileşmeye kafiyelendik
bilmeye bitişik, güzelliklere yaşamaya hesaplıydık
anlamaya katık, manaların sözcük bağrıydık


k’alemler dillenir, sayrı haller gürlenir seninle
sürçe bağıllığın filmi başlar, sen beni sevmeyi oynarken
arbelenmiş hislerin sızısı düşer, düşlerime
incinmişliğim değer inceliğine…
adi tipten varılmaz sonuçlara
adli tıptan alınır sevda kanayışımın belgesi


sakinin bakilik bağrında içerim şarabını
sarhoşluğum başlar hoşluğunla…
kendime gelişin gün yüzü yansır güzel yüzünde
aksiyonu kaçmış , kopuşların diline değer dilin
dil dile halayımız başlar, aşk çığlığını temizlerken


kozasını sevginde bırakan ipeğin kumaş geleceğiyim
misafir kaldığımız sevdanın süsüne amaçlanır geleneğim
kıymetinin kıyametinde kendine gelir , kendimde geçişler
öksüz tutkuların yurdunda toplanır, içsel paklanışım
benliğin bestesi olur, sen olur, ben olur aşk…


sessizleşerek unutulmayı bekleyen imkansızlığın sonuyum
delirerek sevmeyi bekleyen yüreğin sen başlangıcıyım
yokken çok olan varken yok satan asilliğin pınarısın
akıyorsun içimle için arasında aşkı susatarak
ıslatıyorsun kara sevdayı, içten içten eriyerek
geliyorsun soldan soldan bağrımı delen şirinim olarak
feryadıma yetişiyor yetinmelerin, ferhat olmama gerek yok
ben senli dağın ta kendisiyim, yürek dağımda akar pınarın
sen sevdanın pınar ağzısın, sus’adım ,aşk dudağın içmeye geldim