ihtimalsiz
’ey aşk
nedir kendinle savaşın daha kaç kalemin boynunu vurup yinede doymayacaksın!’ ya şimdi geleceksin bana ya da sonsuza dek olmayacaksın baktığım hiç bir yerde ve sus kalem asıp durma kelimeleri kimsesiz dar ağaçlarına kurma kimliksiz düşler düşme peşine koşar adım ayrılıkların sus sahipsiz şiirlerin oyup durma gözlerini doldurma katran karası gecelerin koynuna bir araya getirme artık kendini kaybetmiş ben’leri bakma görme duyma sağırlığımı ardına düştüğün yalnızlıkların uyumaya kalkma koynunda bırak ruhu özgür kalsın sevgilinin seslenme ses etme sessizliğine kurduğun her devrik cümlede asma gözlerinin saçaklarına kendini son olsun bu ağlayışın kendi içine ve boğazını sıkışın yetim bırakılmış her şiirin anlamsız anlamlarını unut sonra kurut yeşermeyen umutlarını sus artık kalem sus |
İçinde ki öfkeyi kusmalı mı.
Kalemi kırmadan önce iyice düşünmeli derim.
Yine güzeldin.
Kutlarım.