BEKLE BENİbekle beni masmavi bir gökyüzü bekliyor bizi yemyeşil ağaçlar altında başımıza gerçek yağmurlar yağacak dağılacak, şu gazbulutları maskeler çıkacak sular yüzümüzü tertemiz gülücükle yıkayacak sakin bir kanepede taksim parkında güvenparkta istanbulun gerçek yüzünü okşayacağız oyun oynamaya hazırlanan bir çocuk gibi tutuşacağız el ele bekle beni gün çehresini asmayacak açılacak bütün yollar aydınlık yarınlara umutlu sabahlarda deniz ışıyacak en gün görmüş haliyle yollar bize açılacak beşiktaşta yada dar bir sokağında şehrimizin polis kendine gaz sıkmayacak kesmeyecek yollarımızı hastanade açmayacağız gözümüzü ay uzaklaşmayacak penceremizden güneş doğuncaya dek kesilmeyecek soluğumuz yaşayacağız sevgilim bekle beni tozlarını temizliyoruz yolların parkları hazırlıyoruz yerine koyacağız ellerimizle doğudan uzaklaşan güneşi çiğnenen çiçekleri, çimleri eğilip bükülen yolları geri dönüş yok bu yoldan geri gidiş bekle beni güldüğünü görmek istiyorum bir kez doya doya hemde unutmayarak bu yolda ezilen ölen kardeşlerini verilen bedelleri bekle, bir burgu gibi tıpkı buramayacaklar aklımızı. sana karşı seni sürerek önüne düşman askeri gibi tutulamayacak mevziler bu eller bizim eller bu insanlar ölmeye değil yaşamaya meyilli bekle beni sevgilim yakındır güzel günler bizden doğacak güneşi bizim ellerimizden tadacak çocuklar özgürlüğü bekle! 6. 2. 2o13 /Nazik Gülünay |
sayfanızda çok güzel bir şiir okudum kutlarım saygılar