BU ON DOKUZ MAYISTA
kalbim nerede çarpıyor bilir misin anne
Ankara’da yağmur, bereketi olup yağıyorum Ankara’ya üstüme çömelmiş bulutlardan ayağa kalkmaya çabalıyorum hep, yere düşürdüklerinde bizi artık ağaçlara bağladığımız çaputlara bel bağlamıyorum hani babam, sen ve ben akşamüstü bahçeden yüklenmiştikte yüklerimizi eve gidiyorduk yükümü ara ara oracığa bırakıp sırayla hafiletmiştim ikinizi çünkü eğilmişti belleriniz şimdi ülkem belini eğmiş duruyor oysa genç ve yürüyecek gücü var ellerini kaldıracak gücü var yükseklere bayrağı toprak getiren gençler gibi Samsun’dan güneşin üstündeki lekeleri silerek koşaşı var Ankara’ya yeniden sen şimdi köşende uyukluyorsun anne konuşuyorum, duymuyor kulağın öyle yalnız kalakalıyorum güçsüzlüğün yanında fırlatmak istiyorum balkondan aşağı büyük küçük taşları bütün yalnızlıkların acılarını belki bir can okurdu atılan taşlar ülkem de öyle kimsesiz bir garip gibi sokağa terkedilmişti anne cami avlularından medet umularak sarıklılardan, cemaatlerden bil ki öyle kundağa sarılı yüzü örtük ağlayarak kucağına alan adama tükürüyordu gözleri kan çanağı içinde beni duydun sen de üzüldün anne sen ki en yüce bir şeydin: emektin bir tutam mor susam, bir sepet meyveydin taptaze bahçe kokan istemezdin yolunsun bahçende yetişen sebzelerin arsız, hırsız ellerce dimdik dururdun eline kaptığın kesekle korurdun emeğini emekler çiğnenip yutuldu şimdi onun için ele alınıp kaldırılır bayraklar sahip çıkmak için düşman postallarıyla çiğnenen toprağımız yeniden dikmek için Ankara kalesine özgürlük bayrağını duyuyor musun anne? ne olur uyuma! senin sesin öyle gür dünyayı uyandırır bilirim! 19. 5. 2013 / Nazik Gülünay Edebiyat defterindeki bütün dostların On Dokuz Mayıs Atatürk’ü Anma Ve Gençlik Bayramını Kutluyorum, onurlu geleceklere.. O duygusal sesiyle şiirimi onurlandıran ikinci oğlum Arda’ya(umutkırıntısı) çok çok teşekkürler.. |
kalbim nerede çarpıyor bilir misin anne
Ankara’da
Tebriklerimle güzel insan...
Sevgilerimle...