afili saçmalıklar
herşey aynı kokuyor bu şehirde
herşeyin üzerini örtüyor hiçbirşey tebdili kıyafet bekliyor hüzün ruhumun arka sokaklarında sessiz bir çığlıktan ürküyor sokak kedileri kimsesizlik kol geziyor yine... ve yine sensizlik kokuyor şehir aramız bozuk kelimelerle bu ara bu ara hiçbirşey istemiyor canım canım sıkılıyor anlayacağın ve bazen canımdanda sıkılıyorum.. anlamsızlığın dibine vuruyor gece kıdemli yalnızlıklar kağıt oynuyor bile bile çörekleniyor yüzüme yalancı bir gülümseme bir kaç satırlık özgeçmişe dayanıyor zaman aslında zaman kendinede aman vermiyor şimdi iki göz arası mesafede kırılıyor kalem küfrediyor aşk kendi tarihine biz yanlış tanıyoruz onu o kendi cumhuriyetinde mülteci oluyor kaleleri içten fethediliyor acemi yüreklerin ve her devrik kumandan af diliyor orantısız sevdaların mağlubiyetinde geçmiş bir yaranın geçmemiş sızılarından dökülüyor kelimeler ve cezalandırılıyor kağıt ve ben yine saçmalıkların afili tarafından bakıyor doyasıya saçmalıyorum.... |
Uyumlu sözcüklerin dansı.
yani tenasüp sanatının ince ince salınması şiirde.
çok çok güzeldi.
"afili yazılmalı sevgili Ayrık otu.
Sevgilerle.