çocuk
şehrin kuytularında bugün
kimsesiz bir çocuk ağlıyor gözlerinde kan çanağı fırtınalar kopuyor sessizliğinde parmaklarının ucundan dökülüyor hüzün saçları zifiri karanlık ah birde yağmur yağıyor üstüne gökyüzü hınca hınc keder yüklü ’’yürek işimiydi yaşamak’’ varlığı savaş açıyor yokolmuşluğuna zamanın ceplerinde kırık dökük umutlar ve kaderle çarpıştığı yerinde ömrün sızılarından süzülen canı avuç içlerinde tutuyor gözlerinin ferini ışığı yok hava bulutlu yalnızlığı çelme takmış ayak bileklerine bir çocuk ölüyor şehrin kuytularında bugün.. söylesene hangi kefen daha çok yakışır üstüne çocuk!! |