ANNEM
çocukluğumdaki masalları özlüyorum şimdi
pamuk prensesin cücelerini sindirellanın camdan ayakkabısını rapunzelin saçlarıma benzettiğin saçlarını masallarda kaybolmayı özlüyorum ama en çok senin beni göğsüne bastırıp masal anlatmanı özlüyorum galiba!! yokluklarına sarmanı beni yaralarına basmanı eksik yanlarında ’hayat’ının beni çoğaltmanı özlüyorum.. dizlerimde açılan yaraların içime vuran sızısını almasını dudaklarının ve koynunda uyumayı ağlayarak sonra taze ekmek kokusuyla gülen gözlerinde uyanmayı özlüyorum gençlik hayallerini sakladığın çeyiz sandığını ve tuzla buz olan umutlarına amin diyen avuçlarını özlüyorum.. eteklerine tutunup hayatı seyretmeyi özlüyorum anne... çocukluğumu özlüyorum küçücük yüreğimde çınlayan yüreğini ben büyüdükçe seni daha çok özlüyorum.. yıldızları döküyorum gecenin bir vakti satırlara Annem yüreğinden öpüyorum... |