runümâ renksiz intiharŞiirin hikayesini görmek için tıklayın şiir bir dertleşmek tir
şimdi kalkıp gidebiliriz diyorum buradan tanı(n)madığımız bil(in)mediğimiz o yere seninle yok olur yürürken ayak izlerimiz sakın üzülme kuruyabilir bir nehir içimizde intihar edebiliriz severek ve ya susar ağzımızda çöl kokulu kader uzanır ıhlamur sokağına yorgun kuşlar kısalır birden mesafeler işte ve ansızın buluşuruz güle oynaya belki tekrar küsebiliriz yine kapanır bir pencere daha yüzümüze örtünür bir melek üzerimize doğabilir az sonra adın içimde her şey olabilir anla son bir kez daha bak ve gülümse bana yalnızca şimdi annem bir deniz kıyısı annem sizlik içimin ağır sızısı korkunç bir gemi yarası almış gibi ağlıyor yüzümün bu kırgın terası üşüyor göğsümde ölgün o kum tanesi aklımda kudurgan bir savaş var ki annemin doğum sancısı rengi babamın elleri ki onlar korkunç bir ölüm kırığı tanım sızım hasılı sökülüyor uzaktan yorgun bir ceylan sesi duyuyorum yaklaşan soğuk sesi dağılıyoruz içimde artık bil ki ve bağrımda ağlayan o kuş sesleri yırtıyor aklımı deli deli rüzgar bile susar şiddetle böyle üşüyünce içimin gözleri ikimize içimin gözleri tiz bir ölüm kuyusu ellerimde şekilsiz bir barış kokusu duamda babam ağlıyor gibi toparlıyorum içimi ancak görüyorum ki sen babam değilsin ki çocukluğum kapı ardında kalmış uykum şekilsiz çırılçıplak kopmuş yüzüm annemin göğsünden yorganım haram bir toprak ruhum yapayalnız ve ağzım çok kurak ağzımda şeytan kokan o aşk yinede diyorum biz olsak illa tövbekar olsak toplasam günahkar gözlerini kendimden kopma sa Allah içim-iz-den beşikten mezara beraber uzansak ayakları üşüyor sokak kedilerinin ayakları ters yüz korkunç cinlerin ışıksızım kanatsızım rezilce karanlığım sana sevgilim bu gece melekleri kovdum uykumdan bile çok korkuyorum seni zevkle ölebilirim kime diyorum be sefil gün ah(kar)ım sana anlayacağın kalkıp defol içimden artık yoksa bir cinnet geçireceğim mhd |