idrakinize ve mizah anlayışınıza hayran olduğumu da belirteyim hemen o halde:)

hikayedeki adama çektirdiğiniz eziyet muhteşem
arada gaddar olup hakedene hakettiğini vermek lazım
naçizane(:))) fikrim budur

yazarın gücü derken kasttetiğim tam da buydu
sürünsünler
çok
daha çokk
ilelelebet..!

yıllar önce bir arkadaşımın yazdığı öyküyü okumuş, öyküdeki yetim kıza eziyet ederek sokağa atan üvey babasının son sayfadaki ölümüne itiraz ederek "bırak yaşasın acı çeksin..." demiştim.
sevgili arkadaşım da benim sözümden etkilenip son paragrafta üvey babayı kötü bir hastalığın pençesine atıp günden güne çürüyen etlerinin etrafa yaydığı pis kokudan bahsetmiti. o kadar iğrenç kokuyordu ki sokak köpekleri bile onu görünce yolunu değiştiryordu....bana "çok mu abarttık" dediğinde "kalem elinde madem çektir çektirebildiğin kadar " demiştim.
yıllardır o üvey baba o genç kıza yaptıklarını çekiyor...hala sokaklarda sürünerek ve çöplerden artıklarla beslenerek acılarla yaşadığına inanıyorum...ölmedi yıllardır...
kalemin insana verdiği gücün farkında olmak için "başkalarının "farkında olmak lazım...
bazen bir kaplanın ,bazen bir güvercinin bazen bir çocuğun gözüyle bakabilmek ...işte şiire hayat veren bence bu idrak.
yazmaya teşvik ediyor ise naçizane yazdıklarım (bu naçizane de ne demek yaaa....alçak gönüllülüğün alçak sınırı olsa gerek...) inan çok sevinirim...
Anlaşılmamak zaten yatağa düşmek gibi...başucunda limon kolonyası,peçete ,biküvi ve su ile etrafında yanıp sönen cihazları seyrederek "anladımmmm!" diyecek bir aklın kapıyı aralamasını beklemek gibi...
anlaşılır olmak için meramını anlatabilecek kelime hazinesine sahip olmanın dışında düşünceleri hafızada berraklaştırmak gerekir...kendi derdini kendine izah edemeyen bir başkasına anlatabilir mi?
değerli hocam en kalbi saygı ve şükranlarımı arz eder,şu sıcak havalarda "ince giyerüm ince penbe yakuşu gence " türküsünde bahsedilen penbe rengi layık gördüğünüz için ayrıca teşekkür ederim ( penbe renk de bi acaip duruyo..ilk zamanlar anlamamıştım ne demek diye....gördükçe içimden 'Allah mahafaza ' diyordum..)

yazının gücü bu olsa gerek
yani yazarın gücü aslında
herşeye hakim olan o
karar mercii o
astığım astık kestiğim kestik bir edayla istediği gibi dolaşma özgürlüğü var satırlar arasında
yazmanın en güzel yanı da bu olsa gerek
belki gerçekte cesaret edemeyeceğimiz şeyleri yazarak var ediyoruz
var ettiklerimizle zenginleşip, çoğalıyoruz
bir pencereden bakmakla çok pencereden bakmak arasındaki farkı farkediyoruz
çevrenin bir parçası değil, çevrenin hakimi oluyoruz
haa güzel mi, iyi mi derseniz cevabım yok:)

her yorumunuz yazmaya teşvik ediyor beni, bunu da belitmeden geçmek istemem
anlaşılmak güzel

sağolun hocam
saygımla...