Bir yıldızın vardıbir yıldızın vardı bende unuttuğun capcanlı birşeydi kimil kımıl göğsümden yansırdı sevdası kim görse beni uzaktan gülen gözlerimden anlardı ıslık çalarak koyulurdum yoluna bazen bir şarkı yapardım sevgi esintilerinden masmavi bilmezdim yıldız fırtınalarını karartılan gecelerin türlü dümenlerini yıldız kıvılcımlarının gizini öyle dümdüz yürürdüm yeterdi sesinde soluk almak yeterdi bir çiğdemin kökünde koklamak toprağını sonra sulamak susarak bir zerre yer kalmadan incecik bedenini yaşadın, dirisin değil mi? neden uzakta bakışın bir yıldızdan daha uzakta ölü günler ekiyorum diri toprağa ölü adamlar bitiyor nedense sönüp gidiyor yüzleri doğmamış yıldızların belkiler yaşatıyor beni belki bir yıldızın daha düşer göğsüme.. 1. 5. 2013 / Nazik Gülünay |