ve öldü.

ucu açılmış tüm kalemlerin birden köreldiği vakit.
kimsesizdi.
şimdi gözümün ucundan düşen her ağıt
ağır bir ömrün ağrılı habercisidir.


git diyorlar.
ardına bakma git.
bitmiş, küllenmiş her hikayenin zehri vardır.
zehirlenme git.
sonra ölme
öldürme diyorlar
yaşama da üstelik
yaşamak kaç kişilik bir hesaptır
kaç kişide alacağı kalmıştır
hüsran ve gaddar bir bilinmezlik.
bunu da unut ve git.


ömrün sarılmış olsaydı bana eğer
tüm gitmelerin ardına
beton döküp yolu çıkmaz edebilirdim.
şimdi yapabildiğim
kalemleri açmak, ucunu kırmak
ve öyle yazmak
aslında yasak...
tüm yasaklanmış kitapların
ucu kırık bir kalemden çıktığını bildiğimden,
bu hikaye can feda olsa bile
git.


ben gidemediğimden bu yana
bacaklarım tutmuyor
ve ayaklarıma dolanıyor sarmaşıklar
öyle arsızlar
hangi birini kessem yeniden baş verir
başıma sarılırlar...



ölüler öldürebilirler.
bu yüzden öldür ve git.
sarmaşıklar için mezar bekçisi derler.
bekçileri bekletme zaman aciz, ölüm ruha ait.