aydınlık şiir
aydınlık dedi mi bahardan söz etmeli insan
papatya toplayan kadınlardan ve doğaya yeni çıkmış karıncalardan biri çiçekli bir elbiseyi giyer beyaz üstüne menekşe rengi diğeri mutlu olur, sever bu elbiseyi mutluluk böyle büyür işte kardeşlerim taze kesilmiş çimenlerin kalın kokusu gibi acemi bir serçedir ilkbahar bir yandan, uçamaz ama uyandırır o sonsuz uykudan bizi serbest kalır tabiatın rengarenk gündelikçileri baş kaldırır hayat yeniden, uç verir yaşamaya yenilir eski kışın karamsar rengi aydınlık dedi mi dağlardan yana olmalı insan dağlardan düzlüğe akan sulardan ve suyun toprağı nasıl yeşile boyadığından |
sabah sevinci şiir.