Avrêl
bu gece son kez uyuyayım koynunda
bilindik bir rüyanın sancısıyla uyanayım sabaha yalnızlığın bekçileri yıldızların boynu bükülür adın gözlerimden akarken her gece kirlenmedi gönlümün savunmasız çerçevesi gözünle gördüğüm düşlerde ben senden önce doğmadım sıkıca tutunarak sarı sevdana senden sonrasını yaşadım belki yeşerdikçe ağırlaştı dalları çiçek veren sevdamın susuzluğunda kurudu yoksunluklarının ben senden önce yanmadım aşk denen zehirli ateşte senli sonralarda sevda lavlarında kavruldum vazgeçmediğim gülüşlerin ömrümün sonuna dek bende esir ahtı büyük olur kangren olmuş insan yanının çürürken tende yar yaraları susar, yanar, kanar, acır ama yine de sever.. sevgi iklimdir dört mevsim.. ’’çevrildi ömrüm kuru harmana karıştım toza dumana’’ s.ç |