DONNA...DON/NA Sarılırım karanlığa Uykularımda ayın türküsü Ürkütür gölgeler Soluk sokak lambaları Gizlerdi hep en sevdiğim yıldızları… Sessiz kaldırımlar Uçurum kesilir akşam vakti ayaklarıma Dağlara gece çökmüş Kekik kokusu düşmüş kirpiğime Hava puslumu puslu Martı hasreti bir resital Notalar kanar bilmediğim şarkılarda Dudağımın kıyısında “Donna” Zeytin ağaçlarına konmuş sevdiğim Kelebeklerin kanadında renkli bir umut Şarap rengiydi karşımdaki deniz Sıcacık “Donna” gibiydi dalgalar Gün batarken yüksek tepelerden Gri bulutlarıma sardım bakışlarıma Yosun kokusu bir hasret misali… Çalıp sakladım tüm kıyıdaki tekneleri Martılar izledi Yakamoz vaktiydi Islandığımız nisan yağmurlu bir mevsimdi Adın o zaman Don/aydı Unutmadım şimdi tenin kaldı aklımda Batarken demir gemiler Sakın ha üşüme emi ıslanırken bu şehir... |
Aynı şehirleri güldüren,ısıtan insanlar olduğu gibi.
Bunu çok güzel yansıtmışsın,kutlarım.
Sevgiler.