Ilıman
çöllerim filizleniyor nemiyle
her anı ilk gibi bakışlarının her anını ayrı ayrı tanıdığım ayrılığıma tek yabancı kayalıklarında otlar bitiyor kabuslarımın yalnızlık uçurumumun yankısızlığı dallanıyor sonuna kadar sarılıyorum dört elle her birine benimle olabilme ihtimallerinin... ve ılıman iklimlerle anar oldum iç okyanuslarımı seninle bitmese de ayrılık en azından adı değişti yeni bir kıta bulmuş gibi tutunuyorum sevmeye özlemlerime tek tek gelişini... kağan işçen... |