Kurdelesiz bir şiir
oturup kalkmasını bilen bir şiir olur mu
düşündüm derli toplu,dağılmamış kurdelâsı filân da yok kendiyle barışık barışık bir kadın gibi düzgün duruşu, bakışı gözleri ne renk olur acaba? kan damlar mı duru bakıştan sokağa çıkar mı benimle, arkadaşım olur mu? denizlerin kirini arıtıp, giyinir mi martıların beyaz kanatlarını suretim döner mi usuldan şiire heceler durur muyum sokak sokak unutur muyum insan yüklerimi kirletilmiş duyguları bol sabırla yıkayıp kurutur muyum vermenin askısında şöyle güneşte unutup aldırmadan böceğin kırmızısına beneğine kendimi asar mıyım şiirin iki ucundan dostlar okur mu beyaz yanından bahar esintleri gibi sesler, nefesler can verir mi yorumların kalbinde atarken sancılı bir yürek yeniler mi kendini geçer gibi bir dizeden diğerine sevgiyle okur mu yüzümdeki şarkıyı son dizeye gizlenmiş eski bir sevgili gibi onu bulur muyum bir köşesinde sokağının yalansız bir saçak altında ıslak deniz deniz gülüşü hiç eprimemiş yepyeni kararmadan gökyüzü dalgalar çekilmeden geriye tükenmeden şiir defterinin yaprakları hasretim düşerken şavkına 10. 3. 2013 |
Bir yanına İmbat bir yanına gülümseme bırakıyorum.
İzmir'den şeffaf berrak duru izliyorum.
Sevgilerimle..