Yenileyen
Akşamın alacasında
Denizin, gökyüzünün gölgesinde Bir ses dinlerim Bütün avazları susturan Tualden yansıyan Çizgiler bilirdim oysa ben Aynalı çarşılarda Sırlı zamanlarda tüketmiştim ömrümü Kalemimi batırıp kelimelere, Hepsinden sızıvermiştim Öğrenmiştim güya benliğimi Uzaklarımı seçip ayırmıştım Şimdi akşam üzerleri belirdiğinde, An kalır ürkmeme An kalır unutmama bildiklerimi Bozulmasına yönlerimin An kalır sadece Ufak bir sofadan girerim içeri Yanak hizasında tutarım belleğimi Çözülürüm usulca Titrerim Kısık ateşte demlenirim Akşamın alacasında Denizin ve gökyüzünün gölgesinde Bir ses dinlerim ben Duyduğum Hiçbir sese benzemeyen... |