sen açelya
durağan dünyanın tomurcuk gülü
gülüşü sedef gibi insanın içine işleyen muamma
bak yine kesişti dosyalar
ben yine av sen vukuat
yine rakip takadi kesik kollar



boşa kızılcık şerbeti demiyorum sana
arap atı gibi kişniyor ruhun
dumuru kesen nefesin bile bir başka
nasıl karadenizlisin sen
bir yanın kutup bir yanın elhamra


ne yazık ki feleği çoktan suya indirdik
dediğin gibi
tecrübenin bir yüzü kara
kolay kazanılmıyor nikbinlik
ardına baksan zararın bini bir para


veciz cümlelerdir genelde hayranlık uyandıran
o da katli vacip şâirlikten sebep olsa gerek
arada gelip geçer
insanın hayatından parıltılı cümleler
çok kalmaz kolalı gözlerde vesayet
bulduğu elması ne etsin çocuk!
ne anlar değerini
onun aklı parlaklığında
kaldırır atar bir müddet sonra



hayat çekiciliğiyle güzel belki evet
belki aralık duruyor herkeste o kumanya
lâkin hiç biri koyduğun ipoteklere benzemez
keşke hiç gitmese gençlik
hayat keşke emanetçi dükkanı gibi olsa
yitiren gelse hep bulan kaybolsa!



nasıl derin çekiyorsun sigarayı
ilk yangınlarımı hatırlattın bana
önce hep yüksek merdivenlere âşık olur çocuklar
bilmezler hayat tanısı bedava kobaylıktır
hep başka yaşamları zerk ederler vücuduna
kimse ilgilenmez
farkına bile varmaz bırakmadan,
bir eli tutuğuna

sen beni dinliyor musun Açelya!


’’ gözünde bişey mi var senin?
az yanaş da bakayım’’

...?
...?
...?



’hayat kendi dudaklarınla çizdiğin pembe yoldur
bakma sen benim kırmızı ruj kullandığıma!


al yaz bunu da!


imza Açelya










ToprağınSesi




.