Onuncu köylerin şerefine diyelim..Çok samimi içtenliğimle tek kelime ile kutlarım saygılar...
Emek en yüce değerse anlayanların da işine gelmiyor nedense...

İşçi ellerimiz




sokakların taşları terler mi?
bu t’aşlar terletiyor bizi
işiçi ellerimizi huhluyoruz
kurtarmaya donmaktan
yüzünü ağartmak için işverenin
onun elleri cebimizde
bizdendir öğünü tayını


ne kadar değerimiz?
en çok bunu merak ediyorum
ölenlerimiz hakeza,hep kaza
vur ha vur biteviye demir tokmağı
başına vurur gibi
kansız darbenin
uykudayken köylü
uykudayken din
büyümemişken çocuklar
boğazda kırk düğüm


sus

sokakların terini silmeye bir havlu uzat
sendika mendika istemez
isteyene vur
sokağa sal
ayaklarını kaydır
Tanrı’nın emri gibi
taşeronluk

konuşma sus otur
kaderin, yazgın yani bu senin
sök çadırını önünden fabrikanın
grevi unut
kendin çal, kendin oyna
medyayı unut

hak nerede bir köy

sus!


10. 2. 2013 / Nazik Gülünay
-----------------------------------------------------------------------

İşte faşizm böyledir Gülünay Şairim ne sendika yaşatır, ne kooperatif kurdurur, ne de dernek. Ellerinden gelse okul aile birliklerini yasaklar, öğrenci velilerini okul duvarlarının dışına atarlar, çocuklarına bile sahip çıkamasınlar diye. Duyulan, ses veren faşizmin sadece ayak sesleri değil, mehter davulundan ve kösünden çıkan güçlü sesler kadar bizzat kendisidir, siyah redingot pantalanu, beyoz gömleği ve de melon şapkasıyla faşizmin kendisi. Biz,faşizme heveslenenleri 30 -40 yıl öncesinden de gördük. Ama,nefeslerini önlerini kestik; heveslerini kursaklarında bıraktık; elektrik şartelini indirdik mi o bölgedeki tüm fabrika işçileri, Teknik Elemanlar ve Mühendisleri, hepsi de yapılan haksılıkların önlenmesi, bastırılması eylemlerinde tek vicut olurduk. 1980 yılına kadar, ne işçinin sendikasına,ne kooeratifine, polisin - öğretmenlerin "polder- töbder" gibi derneklerine en yetkili güçler bile dokunamazlardı. Çünkü Demokratik kurallar içinde "direnme hakkını" kullanırdı, o günlerin insanları demokrat sosyal bilinç kurallarıyla. Öyle sağı - solu yakıp yıkmazlardı, sadece haksızlığa direnilir, özgürlüğe kelepçe vurmak isteyenlere karşı çıkılırdı. Tabii o eylemlerin içinde sendika başkanları, sosyal kuruluşların yöneticileri, demokratik toplum dernek başkanları, fabrikaların saygın teknisyen ve mühendisleri, hep halkın ve emekçinin içinde, önünde, haksızlıklara, özgürlüklerin kısılmasına, hukuk kurallarının çiynenmesine tek yürek biçiminde karşı çıkarlardı. Yani toplumsal bilinç ve istençler cesurca haykırılırdı. o dinamizm karşısında fabrika sahipleri, olabildiğince dikkatli olur, tarafsız kalmaya çalışır, çoğunlukta olan işçilerin teşkilatlandırdığı sendikaları dışarı atmaya cesaret edemezlerdi. Bu dinamizm karşısında, pek çok patron Sosyal barış kurallarını benimsemiş, hatta iş yerlerinde modern sayılabilecek sosyal tesislerin oluşturulmasına içtenlikle katkı yaparak destek oluyorlardı.

O günlerde bu anlamlı güzel toplumsal gelişmeler, o kuşak insanlarının cesareti ve dinamik davranışları sayesinde oluşuyordu. Mümkünmüydü milli bayramlar için tek kötü bir laf etmek; AATATÜRK e dil uzatmak, TÜRKLÜĞÜ ve CUMHURİYETİ aşağılamaya teşebbüs etmek. Asla kimse cesaret edemezdi, bunların bir tekine. Bu günün insanı hala o kuşağın kazanımlarıyla yaşıyor, emekli maaşı alıyor. İşte o günlerin benzeri dirençler olmadığından, insanlar haklari için cesaret gösteremediklerinden, o kuşaklar zamanında elde edilen sosyal hakları bugün halkın,emeklinin, fakir fukarıın ellerinden birer birer alıyorlar. Almakla bitiremiyorlar ama, ısrarla hızla alıp tüketmeye çalışıyorlar, o kazanımların hepsini.
Özelleştirmelerden söz edilebilir miydi. En fazla eğlem kamunun ve devletin mallarına dokunulduğunda zaman, gösterilir bazen halk geceler boyu eylem içinde bulunurdu. Bir tek çöpüne dokunamadılar, bir karış toprağını satamadılar, tek bir fabrikayı kapatıp işleri sokağa atamadiler o günlerde, o dinamik yapının ve eğlemlerin sayesinde.

Nereden aklına geldi bu konuyu işlemek? Ama siz zeki, bilinçli ve de cesur bir yurttaşsınız, düşünür bulursunuz... işte benimkisi de fuzuli soru. İçtenlikle, tebrik ve taktirlerimle, esenlik ve mutluluk dileklerimle kutluyorum sizi gayretli GÜLÜNAY Şairim. Kemal Polat

hak mücadelede ne dogmalarda, ne beylerde sımsıkı sıkılmış emekçi yumruğunda, halk denilen bu deniz gücünün farkına bir varsa, damladan büyük olduğunu anlasa dalganın, sömürücü gemiciklerin hepsi batar. ister amerikanın kuyruğu olsunlar isterse din tüccarı hiçbiri kurtulamaz, halkın tufanından. tebrik eder saygılar sunarım dik duruşunuz cesaret verici, mselamlar.