Güneşin doğduğunu görüyorum
Bir günlüğün başlangıcı olmalı bu,
Neden nasıl hiçbir şekilde anlamıyorum
Siyah elbiseliydiler,
Uzunca ve sert dönüşümleri olan
Yumuşak ellerimle yakaladım onları
En yumuşak sözlerimle ve
İçimden geçirdiğim en iyi niyetlerimle
Annem gibi de değil
Ne de babam
Kendim gibi geçirdim onları içlerimden,
Öğlene doğru uyandım
Kalktım yatağımdan
Bu yaz hep böyle oldu biliyorum
Rüyalar görüyordum geceler boyunca
Korkunç ve içindeki yarılmaların sesi
Sabahlara bulaşan rüyalar

Uyutuyordum kendimi
Öğlene doğru uyanıyor
yani yatağımdan kalkıyor
işte bu saatler sanki benmiş gibi yaşıyordu günü
Ve yanımdan bir siyahlığı uzaklaştırıyordum
Geceden kalan oradan sabahlarıma bulaşan
Bütün engelleriyle bir hayatı yeniden başlatan
Ağlayan ve ağlatan bir siyahlığı her sabah
İnatla ve eskilerden gelen bir gururla
Uzaklaştırıyordum tenimden.

Gün büyüyor gözümde
Karanlık… ve işte onun zamanı
İşte bir gölgenin peşine düşen çocukların zamanı
Korkularıyla çoğalan ve aşan bütün duvarları
Kendimi bulduğum yansımaların zamanı.