çay içer gibi biter
sıcağından zevk alırsın
onda demlenir
sen tüketirsin...

aşkın yalanı ölümdür
ölümün yalanı sonsuzluk
sonsuzluğun aşk
aşkın yine ölüm...

adsız yalnızlıklardayım

ayrılığım kimliksiz hep

memleketsiz göçtüm ordan oraya

belli bir zamanım da olmadı
hiç
gelemem anla
gidemediğim gibi...

son yürüyüşümüzdü o sokakta
hiç konuşmamıştık
başlarımız eğik
düşünceliydik
kıyamıyorum o ana...

seni ilk gördüğüm anlar
gülerim de
ağlarım da
ama asla ölmem...

saçlarınlayım
gülüşünle
sesinleyim
bakışınla
bir de senle olsam...

içim el vermiyor
dışımdan mutlu görünmeye...

nedense tüm zamanlar akşam üzeri
ve sen hep üşüyorsun yavrucuğum
ordaki sene sarılmak istiyorum
burdaki yalnızlığım çıkıyor karşıma
kahroluyorum...

sen de beni sev istedim
şımarsın hüzünlerim
acılarım dinsin
ağrılarım geçsin
isterse ayrı olalım...

düşüncelerim uyutmuyor
bırakmıyor peşimi hayallerim
gelecekmişsin gibi telaşlıyım
yanımdaymışsın gibi heyecanlı
bu kadar...

bir anne kapıyı nasıl açar
bir sevgili nasıl kapatır
bir kapı sevgiliye nasıl açılır
anneye nasıl kapatılır
keşke kapı olmasa...

nasıl oluyorsa
yakın uzak demeden
özlüyorum herkesi
oluyor işte...



kağan işçen...