SENİ SOLUMAKgücüm seni solumak sesinde kuşların,kedinin, dünyanın şalını omuzlarımdan düşürmeden,hissettirerek karşımdaki ağaca, örümcekli duvara çalarak eski kapıları kim o diyecek seslere yönelterek çiçeğin tuşunu biliyorum çünkü seni solumadan düşecek duvarın taşları yerinden simsiyah bulutlar kaplayacak gökyüzünü bütün kuşlar ölecek,uçamayacak kelebekler çiçekler açmayacak ölü ellerime alamayacağım kalemi sallanmayacak ölü ağaçlar ölü rüzgâr, esemeyecek bir yontu gibi insanlar soluksuz sayamayacaklar yerlerinde içemeyecekler bir masada eleştirel gözlerle birbirlerine dünya nereye gidiyor diyemeyecekler seni soluyorum, yerini değiştiriyor ay bir umudu acıyla da olsa yanımda taşıyorum sabırla veriyorum gülün suyunu sesini duyuyorum kuşların kedi sürtünüyor eteklerime caymıyorum yaşamaktan şiiri 21. 6. 1999 / Nazik Gülünay |
bir umudu acıyla da olsa
yanımda taşıyorum
sabırla veriyorum gülün suyunu
sesini duyuyorum kuşların
kedi sürtünüyor eteklerime
caymıyorum yaşamaktan
şiiri
...harikaydı eser..
...kutlarım gönülden dökülen şiiri
...içine çekiyordu insanı düşündürerek...
...sevgilerim her daim güçlü kalem...