Kuzeyli Hoparlör
ayaklarımın sesinde bir kuş hüznü var
gece dinlenen bir kasırga gibi oysa birazdan çekilecek içime kadar patron duyuyor musun masanın üstüne gitmek sinmiş biraz dağınık siliyorsun da geçmiyor yankılar patron diyorum sana patron mektup var o kadar dağınıklığın arasında sana sesleniyor söylenme bir mavilik göndermek umudu var görüyorum patron aç aç bu son mektup bir sigara gibi uyumak tesellisi var içinde bir daha uyanmamak için yazılmış bir kadın gidişi var salınan rüzgarlarla aç patron bu son mektup içine sinen bir tren uğultusu bir öksürüğün utanmak için son şarkısı patron duyuyor musun ölüme söylenme ölüm geç, geç bir duvardan kalma son çatlak duyuyorsun artık anlıyorum patron yalnızlığıma gözünü iliştir fiyakalı bir pazartesiyle dudak çizgilerini getir sesinin açma elini söylemeyeceğim biliyorsun bu kapı da çalmayacak biraz oku anlayacaksın bu son mektup üstelik tütünü dağınık gidenler gibi 06.02.2013 |
patron yerine başka bir sözcük seçilseydi keşke dedim şiiri bitirdiğimde.