KASIRGA
bir güvercindi isminin iki yakasına konan
maviyi kutsala bulamış bir kadın sesiydi içine kapanık renkleri tek tek yolmuş ağladım sokaklarca bir köprüyü yıktım sabahı giyinmiş annemi uyandırdım annem hep sabahı giyermişçesine öptüm öptüm bir kadını öpmekti göğün bize verdiği ayaklarımız altına serildi gölgemiz karanlığı bir kez daha sevdim ekmeğimi batırdım bulutlara battı bulutlar ekmeğe batık bulutlara kirli beyaz dediler bir kadın dedi annem dedi tuttum elinden domates seçiyordu bayrakları arıyordum bir bayrak kadar güzel olan şehirleri ağladım ne pazar yerlerinde aksıyordu saçlarım ne de annem artık domates seçiyordu eskimiş güzelliğinden öptüm hangi kadındı bir bayrak kadar ve kırmızı duruldum yuvarlanmış yüzümde sesi annemin bir kadın ölürken de anneydi Merve Taşçı |