yansızı
bir hafta geçiyor omuzlarımdan
yüklü bir yaşa benziyorum eğilip bütün yükümü indiriyorum sırata ezilmiş kollarımı gösteriyorum mosmor gözlerimi ben punkçı değilim oysa mor bana eziyet siliyorum bir çırpıda denizi yüzmek hayalini avlumdan kovuyorum bisiklete binmeyi ne zaman binsem düşüyorum iskeletime dövme yapıyor sokaklar sokaklar bana eziyet mezar soğukluğu taşıyor yanaklarım donmuş bir yağmur var orada kırıyorlar, erimiyor daha sert bir akşama bürünüyorum kırıyorlar her şeyi paramparça olan bir binadır oysa bu şehir, bana eziyet Merve TAŞÇI |
güzeldi
okutturdu kendini
tebriklerimle