gün
boş yere gülüyoruz
oysa simit bile satmıyorlar artık üzerinde puslu bir ses taşıyor sesim bütün sokakları duyuyorum içim namahrem içimi saklıyorum içim güzel bir kadın gibi baş kaldırıyor ellerimi tutup uzaklara bağlıyorum başka bir şehirde çobanlık yapıyorum bir de kalbim hep ötüyor gökyüzü de çare değil şiirler okuyorum büyüyor gözlerim bir yalnızlık fışkıracak da buralar hep insan olacak insan olacak bir yalnızlık adına ne bir kadın sahip olabilir ne bir adam hiç büyümeyen yalnızlığım şimdi sana üflüyorum bu, saçlarımda çalan son esaret türküsünü acım ile bütünüm, acım ile hep aşığım ve yalnızlığım bu yüzden hep kutsal. Merve Taşçı |
oysa simit bile satmıyorlar artık
hüzünlü yada neyse
teşekkürler güzel bir şiirdi