Kuyudan Çıkmayan ÇocuklukHazin bakışlarıyla lacivert tonlu ufuklardaydı Saatini bilmediği vaktin her bir dilimi onun ek gıdası Zemheri burcunda kalmamıştı iklim askeri Nöbet değiştirmemişti halbuki, ilerleyen duygular Halen çocukluğuna çuvaldızını batırırcasına içten bakıyordu İçten yakarışı kimseyi kaynatmasın diye… Ey kuyuya düşmeyen çocukluk hayali..! Kurak toprakta büyüyen bir çift göz bekler mi hala seni? Okaliptüs ağaçları arasında gölge bulma yarışıydı seni koşturan El öpme sevdasıyla iki okyanus sana komşu olmuştu Senden sana uzaktı sessiz gözler Kürek mahkumu olmuş vagonların taşıdığı değil.. Bir meşale üzerine bırakılmıştı son kibritler Ayakkabıların deseni zamana kafiyeydi Son hediye olarak tanıtıldığı ve geldiği için Bir rüya gördüğünü saklamadı o eski kuş yuvası Kuluçkasını o çocukluk günlerine serpiştirircesine.. Gürsel ÇOPUR |
Ayakkabıların deseni zamana kafiyeydi
Son hediye olarak tanıtıldığı ve geldiği için
Bir rüya gördüğünü saklamadı o eski kuş yuvası
Kuluçkasını o çocukluk günlerine serpiştirircesine..
Emeğinize sağlık.Kutluyorum.