FİRAK-I AYAN
elvedaların koynunda rüyalarım
düşlerim ağlamaklı imgelerim adın sayıklamada kaç kez provasını yaptım gidişin kaç kez durakladı adımlarım gözlerimde nemli son/bahar şehrimde derin ayak izlerin kulağımda hıçkırışların var bu son demidir duaların susma okunan ezanlar aşkına susma çekilirken el etek savurur, s/arar, kimsesizlik kavurur ah narında har ateşinde yar diye yandığım içimde bir eşkıya korku sökülürken nefesin koynumdan titriyor akrep yokluğuna dönüyor yelkovan bil ki sevgili düşürmedim takvimi yıllarıma silindi aklımdan yokluğuna sararan bu kaçıncı sene kar canda har sinede yar sırtıma dayadığın kelimelerin hatırı var şehrinde yalandır aşklar avuçlarında demir parmak uçlarında terli kan fahişe ruhludur burada zaman tutamazsın çekip giderken avuçlarından işte ben işte sevgili burada kaybettim seni yolları takıp giderken ayaklarına yarasalara teslimdi gözyaşlarım yokluğuna terk ettim uykuları geceyi sıyırıp tan yerinin tırnaklarına korkuyu giyindi hayaller kir tutmasın düşlerin diye ben senin için ben senin için sevgili c/andan geçtim canda cefa ah bin defa lekelenirken üstüme zamanın elleri zincirdir ayaklarımda anıların diş izleri ve soyundum sevgili soyundum tenimdeki dehşeti sen bilmezsin yangın ağıtıydı kaldırımda vurulan kadınların boğazındaki karanfil öbekleri yatağımın soğuğunda çıldırırken isyanlarım sana daraldı soluğum gelecek sustu ve sustum tutu nefesimi son cümlesi esti rüzgar bir nefesti vururken anılar cama yüzünü titredi gözyaşım adı sen diye yürüdü cehennemin ateşine ekşiyen suyun t/adı dudaklarımda çöl yanığı ey yar yar demek ne kolay saçlarına köprüdür yüreğimdeki sancılar genzimde saklı soluğumda senden kalan bir şey var kokun desem esaretinden hoşnut yar günlerim dağınık sana düğümlüdür hıçkırığım saçlarımda eylül sancısı gel sevgili gel gece düşerken dehşetine sana takıldı ayaklarım yanmaktayım sırattayım adını koyamadığım şuram da bir hal var sahibini arayan iki damla gözyaşı yüreğime dökülürken avaz avaz sevgili bu şiiri yüreğine yaz |