Bitirin Varın
Bitirin Varın
bitirin durmayı yüzündeki sokağı geç ardında haydut ağlayışlar bırakarak bir eve sığın, evin koynu küçük acılarla delirmiş duvarların senden farkını ölç. içinde çok havasız kaldım hayat beni bırak simli değil bulutlar ve ayakkabı numaraları büyüdü numaraları insanların ve şaşkın bir ressamım nesini çizeyim orospu haykırışların? görmeyi getirt ocağın tüten yolu uzatarak kerpiç uykular sabahın karnında ölü bir gelindir ağzım cıgarasını tersten yakan cinin kan çanağı büyüsüdür kaçışlarım. siz bitirin durmayı denizdeki bütün balıkları esir alarak kırmızı karanfilleri ezin ve şarap edin hüzün kokan ayakları kaçırmayı öğütleyin unut dediğiniz akılları ismim geçsin her bitişin ardından yalnızlık, uçurtma ipinin sanrıları. kilidini yuttum anahtar bende özlem fiyakalı kapıları geçtim su buldum her yeni acının gözlerinde her kadını ayrı ayrı sevdim içimde eserek etekleri kırdım bakışlarımı ondan bu sarhoşluğum dünya’yı unuttum geri dönmemek üzere siz bitirin varın sessizleştirdiğim yolları! Payanda |
sert üslubun ardında kadifemsi bir sayha gibi geldi bana. çıkmazlarında kendini sorgulayan. oldukça art çağrışımlı ve çekici bir telaffuzla destekli çok iyi bir şiir okudum ... kapalı sayılabilir bir temanın şiirsel anlatısı okur aklında tekil metaforlar oluşturduğu derecede iyi, güçlü şiirdir bende . bu gibi... kelimelerin esas dayanak noktasını sadece şâirler bilir bazen . ama usta şâirler kendi meramını anlatırken okurlara da ayrı bir pencereden bakmak sağlarlar. iyi şiiri yaşatan o nurlu bahçe de ondan renk renk görünür bizlere. çoğulcu derim öylesi şiirlere...
teşekkürler hayli şiire