İmleme
İmleme
Gecenin inlemeleri vuruyor Bağrımı kapamaya üşeniyorum Ölü kanatlarımı besleyen şehir Tıkanma gastesini yüzeye çarpıyor Denizle ayrılıyorum kendimden Yanımdan geçen otomobil seslerini Sıyırarak bir bağçe tasarlıyorum Kadınlar ve yılanlar İçlerinde büyücülerin uyuduğu memeleri Gizliyor sakin soylu bir uykuyu Ne zamandır tanımadım bal uyuşturucum Uzaktın seslendim yaşar gibi yaptım Ölümü durmadan sayıkladım Ağzımın içindeki ormana götürdüm masallar anlattım Vapurlar kalktı tirenler soyundu karanlık içinden Avucundaki haritayı silmeye gelen Kötü bir darbeydi ağzım Belki yutkunmuş bakışlarıyla gösteren Kırmızı bir şarabın içinde Alevler biriktirmiş Çirkin yakarışlarla büyüyerek Sonra bıraktı terli nasihatleri, sol gövdesi yıkılarak, sağ kuşkusuyla yaktığı her ağıt Düşündürür beni, iftiralar banyosunda yıkandı aklım Değiş tokuş ettim günleri geceyle Bir ben vardım farkına Şavkın ilerleyen seslerine Payanda |