Kimsenin Sabahı
biraz yolunmak için
kartal gözü soğuk sular bak şimdi senin ellerin dağın son uykusuna sıçrayan tavşan gömüttü sanki yaşanılan üzerek yazgıyı kimsesizliğe kiremit ve duvar bilirdim elbet, insan bir gecede yalnızlığa nasıl konar *** çırpına çırpına kuş oldum besledim dalında güruhumu çıldırttım bakışlarımı ses öğüttüm içimden kuruyarak belki sevişerek acıyla ağlayışım Caño Cristales ırmağına benzedi dünya kumarını oynadım bütün halk umarsızlığımı izledi çocukluğuma dönmek için çakıl taşlarını berkitledim dokunuşlarımı çığ ettim kerlenmiş yabancılar altına burada herkes bir başına ve hep bir arada dövüştüler atlar için vahlar beklettim onlara kim dedi hiç saygınlığıyla ölümün omuzlarına… Payanda |