bilinmez bir el uzandı uzaklardan,
acıtıyor.
ne istediğini anlamaz gibiydim, oyuyordu yaramı

kalbimin derinliklerine inmişti hoyratça
vurun beni sahipsiz kaldım ortasında hayatın
hiç bir kimse bakmadı yalansız yarınlarıma
uymayın siz bana yarım kaldım yolun sonuna
yüreğim bugün kırgın sevgiliye..

beni bırakıp gittiğinde dağlar ağıt çığlıklarındaydı
belki de çok zorladım olmazın kitabını
ilk ses benden geldiyse de
sevdaya haram katmadan düşündüm

sen beni bırakıp gittin ya
işte o zaman dağlarda nefesim tükendi
cadde bostan artık bakmaz oldu bana
hani ölüm olsa da zirvelerde bekleyeçektin beni
yok yok sen ipi koparmışsın gözüm

kendin olmadan bana benzemeye meyil etmiş harap yanların
ah etmedim geçip giderken dünyamdan
bela olmam kendime olduğum kadar
içimdeki yarama sen ilaç oluyorsun diye
kaldım uzun zaman sende.

şimdi korkuyorum sende gidersen, dayanamam dağların rüzgarına
kalbim korkaktır benim
hep zirvelerde yanlız kaldım
kalbimin yatağı hep kederle doluydu
kimseler duymuyordu iniltilerimi

sen gitme benden bu sefer sonum olur,
gül ağacının dallarında bir hoyrat sevdaya açtık
eylül mevsimini.
rüzgar estikçe başka mevsimlere kapattım hayatımı
gözlerim bir sana kanadı.

sustum
ta ki sen benden vazgeçemiyeceğini anlayana dek.

sen gitme benden
kalbimde alaz yangınlar başlamasın
bu sonum olur iki gözüm...



Sermin Çınar/İzmir



şiirime ses olan Deniz Pınar yüreğine sağlık...