Küçük bir aynan vardıküçük bir aynan vardı, arkası resimli ordan bakardın hayata arkası yarınlara bırakmak istemezdin bir gülüşü bir selâmı vargücünle dalardın içine yüzün kızarsa da böyle sevgiden ters binerek te gitsen nasrettin’in eşeğinde yuları bırakmazdın sırılsıklam sarhoş aşkta ıslanmaktan şemsiyesiz dolaşırdın sokaklarda yollar değildi yürümek istediğin ayrımına varmadığın ayrıntılar değildi sokaklarda aradığın belki sende bilmiyordun aşk yolunun bunca uzun olduğunu girdiğin ara sokaklar da çetrefil her kapının zili farklı çalardı sesini duymazdı her ses arkası artist resimli bir aynan vardı uzun kirpiklerini devirerek bakardı oradan türkân şoray bana benzetirdin onu dudaklarında nasıl da devleşirdi ismim gökyüzüne yazar,sığdıramazdın hep o topuzlu, gülümseyen halimle düşünürdün siyah saçlarım kaplardı düşlerini bir karanlık ışıktı gecende duvarlara dokunurdun tam dönecekken çıkmaz sokağıma afallatır döndürürdü sesim o tutuklu, kendinin olmayan duyuş bütün ateşini elektirik direğine asardın lâmba diye soluk alıp vermezdi geceler ürkerdin dönüp bakmaya arkana arkanda bir sürü kuru yaprak hışırtısı yıldız yıldız yağan kar yalnızlaşırdı ruhu karda kayan çocuğun! 9. 1.2013 / Nazik Gülünay |