Kadınbir odada oturup yağmurun sulu sepken kara dönüşünü izliyorum ölü dalların kurumuş yapraklarını sokağın soğukluğunu içime yansımasını bir dokunuşluk zaman pencereden bakıp çekilmiş gibi bu sürede ne görmüşsen o var cebinde sana sürpriz yapan ya da gözlerini yaşartan bir aralık bakıp gözlerime,çekiliyorsun aniden her görüntü sen oluyor kalakalıyorum arkanda bırakılmış mendil gibi kirleniyorum yerlerde tekme tokat girişiyor bir adam yüreğim ağzıma geliyor yıldızlar döneliyor tepemde kendimden başka kimseye sığınamıyorum diyemiyorum, ben kadınım, ben insan! söylenip ağlıyorum yollarda arkadaşlarım acıyor polisler görmüyor arka bahçem yok benim uzanıyorum kendi ellerime ezilen gördünse gözlerime bak nasıl kalkılır yerden kör karı diye iteklenirken kapkara kollar tekrar tekrar oturturken ayağa kalktığın yere çiviler çakılırken yeniden ey karartılmış oda çıktım senden dışarı bir elim diğerini kutluyor şiirler doluyor bardaklara içtiğim yine sevgi yere saçtığım tohumlar nisanı beklemeden yeşerir! büyür kadın! 20. 12. 2012 |
çıktım senden dışarı
bir elim diğerini kutluyor
şiirler doluyor bardaklara
içtiğim yine sevgi
yere saçtığım tohumlar
nisanı beklemeden yeşerir!
büyür kadın!
Kadın .....ve değeri zaman zaman düşünülemeğen ....çok çok güzeldi eser....tebrik ederim...sevgimle..