çıplak ayaklı bir çocuktu aşk
aradık durduk behemehal
ne beyazdı ne siyah
bir bulantıydı
terlere bulanmaktı ıpıslak târumar
tennuru mavi göğü parlak
aradık durduk
üzerimizde kalın urbalar
bulamadık
çıplak ayaklı bir çocuktu aşk




aramaktı bulamasan da aşk
usanmamaktı aramaktan
kâhkülleri kısaltmadan
külleri kıskandırarak yanmak
parfüm solumak kokudan ırak
yıkamaktı tüm rekleri, maskelerine pigmentlerine bakmadan
baş kaldırmaktı tâ en başından
en olmazlara-kadere diri diri kafa tutmak
üşümekti engizisyondan korkmadan
O olmaktı aşk, Şems olmadan
hiçlik hârında yastık kılıflamak
kırk derece suda yunmak
kırk bayırda göl olmak!
bulamadık düz çayırlarda
çıplak ayaklı bir çocuktu aşk





zinde yiğitler taşırdı terkisinde
oysa izinde kayboldu yitti
nice Zeyd’ler nice Zind’ler
makberi tanımadan da oynanır evcilikler
güler çocuklar şenliktir yetmeden akıl
oysa aşk teslimiyetin adıdır ezelden
ve halîfedir insanlar bu hâle Adem’den
hamurda mıydı maharet
yoksa kemiklerde mi
inancı eksikse sadece halıdır toprağa ekilenler
velev sevmek eksiksiz tapmak- biât
tek vücud tek halka
ve ram
o, ömrü ölüme endeksli yüce temâşa
büyümek kibri örterse şandır
Aşk, kalpte bir kez çalınan plak!
yürekten çalınmazsa sazlar
sokulmazsa bağrına tezene
kırılan hep tırnaklar






bir bulantıydı
bir bulut
ne yerdeydi ne gökte
ne beyazdı ne siyah
aradık durduk behemehal
çıplak ayaklı bir çocuktu aşk







ToprağınSesi





( değerli arkadaşım Deniz UZUNER’ e sonsuz şükranlarımla )




.