İSTANBUL'Uöyle uzak bakar sisli gözleri kolumuza girip yürüyemez kız kulesi kendi kendine seğirir denizde koynumuza alıp gezdiremeyiz sevda gibi takılmış boynumuza boğazın kolyesi kızıl, gökyüzünden derinlerden yükselir tarihin uğultusu gönlümüze akseder minareler merhabalar uçuşur galata kulesi uzaklarda bir yerde içimden geçersin İstanbul bilmem geçer miyim içinden insanlarla sesini duyurmaya çıkılır meydanlara hayatın dar boğazından çıkmak için başka ne yapmalı sen söyle aklım karnın deşilir de hiç çıkmaz gıkın oysa sen yaşatansın, yaşamalısın İstanbul göz koyar talan memurları taşına toprağına istemezken eksilmesin, bir taşın üstünden tarih oynamasın dursun yerinde boyarlar, göz boyayıcılar yıkıcı gözlerle bilmezler değerini her bir karışın dev binalar dikerler, para para bakan gözlerle bakmazlar ki gözlerinin buğulu bakışına her sabah daha hızlı bırakırlar elini yanına iner elin işçinin elindeki nazlı bir kürek gibi yine de yansır ışığın, karanlık gözlülere! 8. 12. 2012 / Nazik Gülünay |
Sevemedim şu İstanbul 'u ...
Şiirler bile sevdiremiyor .. ama seni okumak zevk o başka mesele :)
severek severek