arkandan ağlarneresinden tutsam hayatın, öksüz kalıyor gerisi -ben daha büyümedim anne itekle biraz arkamdan- çalakalem öyküler yazıyorum imla hatalarıyla dolu kağıt kalem muzdarip kelamım ya fazla ya eksik yarım bırakma eğilimindeyim her işi şu şiiri de bırakasım var kendi haline fincanımdaki çayın yarısı soğudu çoktan sigaram nerde tütüyor kimbilir yemeğim de duruyor tabakta -tırtıklanmış- örnekleri çoğaltmak mümkünse de orda dur diyorum orda dur tamamlayamadığım çeyizim geliyor aklıma sonra düşününce tamamladığım ne kadar az şey olduğunu farkediyorum duruyor mu acaba örgüye heveslenip başladığım kazağın ipi ya yarım bıraktığım kitaplar? sekiz on ayraç istediğimde kitapçının bakışı... aynı anda birçok işe başlayıp, yarım bırakmışlığım... kısacası maymun iştahlılığım... sindirim sistemimin iflası mantıklı geliyor yazdıkça böylesi kararsızlık, böylesi iştah... çiğnemeden yuttuğum ne varsa intikamını alıyor sinsice kötü bir niyetim yoktu oysa. olsa da yarısında vazgeçerdim biliyorum. bilmediğim; arkamdan ağladılar mı yarımız diye ben taş olmadığıma göre? |
ne güzel.