İki kişilik yalnızlıkSen çağır hayallerin en ötesini uzaklardan... Olur da suya düşürmediklerimize, Gökten yağmur değmemiştir. Sen başla anlatmayı en geçmişinden... Olur da anılarda kalmış bilinmezliklere, İçten bir suskunluk eklenmemiştir. Korkmadım hiçbir kazanın yarasından, Kimi bir kamyon lafın altında ezildim, beynim patlarcasına... Kimi tek kelimelik mayına bastım, pusuyla susturulurcasına... Ama hiçbiri; Gözlerin git derken dudaklarının kal deyişi gibi değildi... Hani bir yalana iman edip kanarcasına. Dokunmadım hiçbir masumun karıncasına, Benim incinmişliğim bana yeterdi. Sökülmüş çorap ipliği gibi karıştım hayata, Fikrim kurban gitti ayak oyunlarına... Son sigaramın ağlamaklı nefesi gibi, Çok sevinmenin hiç bilmediğim hevesi gibi, Bir ömrün tam süresi gibi sevdim seni, Yanmayan sobada çıra gibi yanarcasına... Herşeyin ortasında yapayalnız olmanın en güzel yanı Hiç bir şeyin yalnızlığı bozamayacak olmasıdır... ’’iki kişilik yalnızlık’’ İsmail Yılmaz |
Hani bir yalana iman edip kanarcasına.
Harika sözler...kaleminiz hiç susmasın