Siyahın İçindeki Beyaz
Simsiyah bir hayatta bembeyaz satırdık biz
Uçlarımızdan ayrılırken Tüm ortamızla birleşmiştik Simsiyah zamanları beyaza boyayacaktık Ama yetmedi gücümüz Her ne kadar temiz duygularla bunu dilesek de Siyahtı altı dünyanın Yerinden oynatsak Kiri kalacaktı gittiğinde bıraktığı izlerde Bembeyaz satırlarımla gelmiştim sana Bastığımız yerlerin toprak olduğunu unutarak Ve toprağa o kadar günah karıştı ki Bastığımız yer günah oldu İstesek de silemeyiz artık üzerimize bulaşan hatıraları da Kötülükleri de. O kadar iyi olamayız artık Biz siyahın içindeki beyazdık Etrafımız siyahken bu kadar beyaz kalamazdık Kalırsak eğer Dünyanın gözleri kamaşırdı Her günah kendi çukurunda boğulurdu Kalabilsek siyah gecede beyaz kalırdık Gölgelerimiz vururken soğuk duvarlara Beyaz değildik En karanlık gecedir çünkü Beyaz olabilsek geceleri parlardık Göz önüne düşerdik Her rüyadan sonra O zaman da kabuslar düşerdi peşimize Ve biz ilk bulduğumuz pencereden atlardık Yine karanlığa En karanlık sokağa Beyaz kalmamıza izin verselerdi eğer O zaman ayrılabilirdik herkesten ve her şeyden Ayrı olabilseydik eğer O zaman yalnız kalırdık bu yolda İçimizin beyazı kimsenin de umurunda değildi Ve bizimde umurumuzda değildi Kimlerin siyah olduğu *** Gözlerime sığmayıp taşan hüzünler birikti Göz kenarlarımdan yanaklarıma kadar İzin verselerdi ağlamama Dışa akıtmamı içimi Belki de temizleyebilirdim bu siyah dünyayı Belki beyazlaştırabilirdim Beyazlaştıramazsam eğer Kan dolardı avuçlarıma Önce kendimden başlardım kırmızıya Bir nokta kalana kadar kendimi Bırakırdım kırmızımı Gidenlerin ayak izleri kirletirken gözyaşlarımı Her giden katildi yüreğimde Geriye bir şey kalmıyordu benden Kendime yabancılaştım İçim sığmadı dışıma Dışım küçülürken İçimde çoğaldım Suyu şeffaf bilirdik oysa Su da karanlıkta siyahtı Bilemezdik ki karanlık sulara bıraktığımızı yüzümüzü Bilemezdik karanlıkta yasak ruhların hortladığını Az kullanılmış yüzümün yasaklı misafirleri Bilemezdiniz Size bakarken sizi düşünmediğimi Bu gözlerimin yüzüme ihanetiydi Ve ilk defa bir ihanet haklıydı gözlerimde İhanetlerin içinde sarıp sarmaladığım ya/saklı sevdam Sen sadece geceleri düşerken düşlerime Ne kadar biz’dik? Sen sadece geceleri severken beni Karanlıktan aydınlığa nasıl çıkabilirdik? Yüzümüzün yarısı karanlıktaysa Ve yüzümüz gülerken İçimiz ağlıyorsa Beyaz kalamayız Kendimize bile yalan söylerken Siyahız işte İtiraf edemesek de Her zaman bir karanlık nokta Yiyip bitiriyor fare gibi tüm beyazlığı Ve siyahın olmadığı bir yer yok artık Yirmi Sekiz Kasım İki Bin On İki 11 00 Nevin Akbulut |
Sevgi ile kalın.