KASIM SANCILI HATIRLAMALAR...

Karlar erken düşer puslu dağların eteklerine
Biz hep üşürdük tezek kokulu gecelerin dumanında
Fitli düşence gaz lambaların koyulaşırdı karanlık
Alabildiğine zifiri geceler örtülürdü üstümüze
Korkarak susardık, dudaklarımızın kenarındaki masallarla
Donup kalırken tek çeşmeli bir köy ortasında



Yufkalar kurutulurken ekmek damlarında
Damağımız kururdu çantamızda
Dua eder beklerdik hep teneffüs saatlerimizin olmasını
Büyükler sarma sigaralarını kuruturken saç sobanın yanında
Analar bulgur kaynatırdı aç kalan midelerimize
Ama biz hep aç susuz beklerdik yollarda



Beyaz karlar yolları kapladıkça içimiz donardı
Ayak izlerimizi arkada bırakıp çekilirken toprak damlı evlere
Bu seferde pencereden beklerdik onun geleceğini
Bir yanımızda eksikliğindeki kelimeler cirit atarken
Zor edilirdi sabahlar çay saatinde buğulanırken penceremiz


İşte bir sabah güneş doğdu birden içimizi ısıtmaya
Hüseyin Muhtar koşarak çaldı kapımızı
Çağırdı benle birlikte tüm arkadaşlarımı
Çeşmenin kenarındaki buzlar sularla erirken
Unutmam ki hiç o güneşli günün sıcaklığını



Ürkek kumruların bakışları takınmış bir adam
Götürdü köy dışındaki mezarlığın yanındaki binaya
Hepimiz birden coşkun sevinç çığlıklarıyla koştuk
Kış günüde de kelebekler uçarmış o gün anladık
Muhtar arkamızda kaldı nede olsa yaşlı bacakları
Ya da sevinci az bizimkisinden…


Kurdelesiz davulsuz kış günüydü okulumuzun açılışı
İlk sorular yağdı savrulan karla
Ama hiç biri üşütmedi lapasındaki beyazıyla içimizi
-benim adım Fatma, benim adım Aysel, benim adım Ali…
İsmimiz kara tahtadan yankılanırken ısındık
Tezek sırası aldık o an yanmayan sobamız adına…


İlk dersimizdi isimlerimiz ve sevinçlerimiz
Dönerken evlerimize geri, tek bir isim kalmıştı aklımızda
-ÖRTMENİMİZ-
Hepimiz birden koşup söyledik bulguru yerken evdekilere
Aynı anda siyaha beyaz çalmak için baş ucumuza koyduk kara önlüklerimizi




Tebeşirle kokuttuk ellerimizi ve boş bahçeyi doldururken neşemiz
O da gelip top koşturdu kız erkek iki kişilik maçımızda
Boğazında kravatı dalgalandı o koşarken
Matematik dersiydi gelip çıplak eliyle sildiğinde burnumu
O yüzden matematiği çok sevdim…en çokta onun ellerini..

Kümesten en güzel tavuğu alıp gittim yanına
Radyodan duymuştum o günün öğretmenler günü olduğunu
Gülümseyip sevdi başımı almadı o tavuğu
-Hadi dedi,bana onun güzel yumurtasından getir o en güzeli-
Tavuk bahçeden çıkıp eve giderken getirmiştim ben o yumurtaları



Aysel’in annesinden yoğurt, Ali’ninki hediyelik peynir
Benim hediyem en güzeliymiş o söyledi derste
On yumurtadan ikisi kırılınca sınıfta çıkarma işlemişiz
Babamdan öğrendim o gün sınıfta –örtmenimizin- yumurtayı kırış sebebini
Oysa o an ne çok üzülmüştüm hediyemi beğenmedi diye



Karlar erirken bahara doğru hepimiz ısındık o kravatlı sevdiğimizle
Ezberledik marşımızdan sonrası andımızı okumayı
Ben yine hep dört gözle matematik dersini bekledim
Çıkarma işlemi hepsinden önce öğrendim yağmur toplanırken çukurlara
O gün Aysel iki gol atmış, altıya iki yenik sevinçli eve döndük



Şimşek göğü deli köyün ortasına düşüyordu
İçimde eksilenler çıkarmalar gibi beni üşütürken
En zor sabahımı sabah okula gittiğimde öğrendim
Öncesi yağmur sonrası yerde ıslak bayrağı elime aldım
Ardından arkamdaki muhtar bayrak direğindeki –öretmenimi-



Toplamayı o anda öğrendim vatan gibi severek yolunu gözlediğimi
Çıkarma işlemlerim gibi gönlümde onmaz eksiklik açarken
Ona hediye diye getirdiğim tavuğu mevlidinde kestim
Yarımız okudu yarımız koyun güttü
Ama ben hep topladım matematiğe inat içimdeki eksikliği
Olmadı hep eksik kaldım,yağmurlarım dolduramazken gölleri