HALKIMkazara yaşıyor halkım kazara ayak altındayım başını bağladı dinci kandım bağlandı başım bir kurgu içindeyim hedef tahtası benim ben halkım ben’im öldürülen sana neden hesap soramam neden susturulurum tek ses sen çoğul halkım halk konuşurum halk yazarım nerde aynan baktın mı sultan takıntın tek adamlığın baktın mı ne/ye lâyıklığın arabanın tekerleği kaydı korkun kayıp gitmesi tacın tahtın ne kadar uğraşsan da yıkılamaz on kasımlarım yirmi dokuz ekimlerim bir gizle kalabalıkları Atasına oluk oluk akan bin d/oku göremezsin sırın arkasından aldı başını yürüyor karanlık nerde nerdesin aydınım nereye gömdün karanfillerini halkın! 11. 11. 2012 / Nazik Gülünay |
kALEMİNE SAĞLIK...