*******
İllər öncə məktublar
yazardıq,
hər sətrində bir gönül
çırpıntısı,
bir qəlb atışı.
Hər kəsi sorardıq
bitdə-bitdə-
dostlardan tutmuş
konşulara qədər.
Sımsıcak havaları,
səpsərin yağmurları,
hətta dəli ruzgarları
belə sığdırardıq
sətrlərimizə.
Bir dünya daşıyardı
məktublar elədən
beləyə.
Səngiməyən bir həyatı
paylaşardı qərib gözlər.
Rəsmlər də cızardıq
son sətrlərin yerinə,
ya da bir şey qoyardıq
arasına
qatlanmış varaqların...
*
Eşq məktubları
yazardıq,
heç sevməsək belə,
hər sözün,hər
kəlmənin içində
sevdalar danışardı
dilsiz,ağızsız.
Kiçiklər daşıyardı
məktubları ünvanına.
Mən on qəpik vərərdim
qonşu uşağına,
bir kimsəyə
söyləməsin deyə...
*
Əski günlərdən qalmış
bir neçə
məktublar var
köhnə bavulumun
bir bucağında-
bir az saralmış,
bir az qoxumuş.
Mən on beş yaşımın
qoxusunu
bu məktublardan
alıram.
Bir kimsə olmayanda
açıram və baxıram,
sadəcə baxıram...
Qorxuram oxumağa.
Erkekler ağlamaz-
deyirlər ya...
*
Bəzən,xatirələr
məni kövrəldəndə,
yenə məktublar yazmar
geçir gönlümdən.
Sinif arkadaşlarıma,
tələbəlik dostlarıma,
on beş yaşımda
qalan gəncliyimə,
bir də,bir də
əsgər həyatımdan
anama
yazmaq istəyirəm...
***