umuda şiirOtağ kurdum yüzünün ortasına Gelip gidip şerbet içiyorum gözlerinden Sıyırdım derisini matemin Altından aşk çıktı. Kaçak! dedim. Saçak altlarında durduğundan, dedi. Çektim perdesini küskünlüğün Kırılgan bir ışık girdi içeri Çok tozlanmış gönül penceresi Sil beni! Dedi. İki gözüm de meyletti sese Sonra itaat etti. (Ah bu geyşa halleriniz! Kızdırıyor beni.) Pat! Diye düştü bağrımdan gri. Taş da ölür müymüş yaslandığı yerde üşüyüp? Öldü. Isınıyoruz güneşe vermişiz gibi elimizi Kaç kat temkin giydiysek çıkarıyoruz üstümüzden. Ağırmış daramız, çok ağırmış! Bunca zaman nasıl da taşımışız bilmeden! Doğrulsun şimdi Hamallıktan kamburlaşmış sırtımız! Aşkım, Bırakalım mı laf ebeliğini? Doğurtmak bize göre değil Ne ellerimiz mahir, ne tezcanlılığımız müsait buna Ki kaç acı doğurduk erkenden Hepsi sakattı. Doğ! Dedim ben günüme Doğ ve müjdele sevinci! Korkutamaz yüzümü ne yağmur, ne güneş lekesi -sensizlik kadar- -sessizlik kadar- |
ne zorun var arkadaşım bilemedim
kim/sizlik sendromu bu de biliyim:)
şişttt...